Urodził się 19 listopada 1916 roku w miejscowości Mircze, pow. Hrubieszów, woj. lubelskie. W 1932 r. ukończył pięć klas gimnazjalnych we Włodzimierzu Wołyńskim. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy i w 1935 roku został jej absolwentem jako mechanik samolotowy. Po ukończeniu szkoły został wysłany na kurs pilotażu do Centrum Wyszkolenia dla Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. Wyszkolenie na pilota myśliwskiego przeszedł w trakcie Wyższego Kursu Pilotażu w Grudziądzu. Zaraz potem został przydzielony do l Pułku Lotniczego w Warszawie i wcielony do 112 Eskadry Myśliwskiej. W 1937 roku powrócił do SPLdM, która w tym czasie przeniosła się z Bydgoszczy do Krosna. Pełnił tam obowiązki instruktora pilotażu.   
Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku, razem z uczniami SPLdM był ewakuowany do Rumunii. Według innej wersji, we wrześniu 1939 r. brał udział w działaniach bojowych w ramach doraźnie sformowanej Rezerwowej Eskadry Rozpoznawczej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, która dowodził kpt. obs. M. Brzozowski. Wykonywać miał loty rozpoznawcze będąc pilotem samolotów PZL 23A "Karaś".  
Poprzez Rumunię przedostał się 31 października do francuskiej Marsylii, skąd był skierowany najpierw do Bazy Istres, a potem do Bazy w Lyonie. 4 marca 1940 r. w grupie 131 lotników pod dowództwem mjr. Jana Białego trafił do Centrum Wyszkolenia w Rennes. Ze względu na swoje wysokie kwalifikacje znalazł się w grupie czterech pilotów (ppor. K. Kazimierczuk, S. Reymer-Krzywicki i służący w polskim lotnictwie Czech plut. M. Pavlovič), którzy zostali instruktorami 30-osobowej grupy polskich pilotów szkolących się na wielosilnikowych samolotach typu LeO 20, Potez 540 i Caudron Goeland.  
Po upadku Francji był ewakuowany do Wielkiej Brytanii, przybywając tam 22 czerwca i otrzymał numer służbowy RAF P-793450. 21 sierpnia został wcielony do 303 "Warszawskiego" Dywizjonu Myśliwskiego im. T. Kościuszki. W czasie Bitwy o Anglię w jego składzie brał udział w 39 lotach bojowych, w trakcie których zestrzelił nad Portsmouth jednego Me 109 (26 września 1940) i uszkodził w rejonie Horshame jednego He 111 (27 września 1940). 18 września 1940 brał udział w zespołowym zwycięstwie 303 Dywizjonu nad Do 215, ale zwycięstwo to zostało zapisane na konto jednostki, a nie biorących udział w zestrzeleniu kilku pilotów.   
22 stycznia 1941 roku został przeniesiony z 303 Dywizjonu do 315 "Dęblińskiego" Dywizjonu Myśliwskiego. W czasie ofensywy RAF w 1941 r. wykonał w składzie tej jednostki 22 loty bojowe. l czerwca 1942 roku był promowany do stopnia podporucznika i otrzymał nowy numer służbowy RAF - P 1909. Po prawie dwóch latach pobytu w 315 Dywizjonie, został 5 grudnia przeniesiony na odpoczynek do 58 OTU, gdzie pełnił obowiązki instruktora.   
Z początkiem lutego 1943 roku został wybrany na członka zespołu pilotów myśliwskich, którzy utworzyli tzw. "Cyrk Skalskiego". Grupa ta pełniła służbę w 145 brytyjskim Dywizjonie Myśliwskim w Afryce Północnej. Po zakończeniu kampanii afrykańskiej powrócił do Wielkiej Brytanii i 21 lipca 1943 r. został skierowany do 316 Dywizjonu Myśliwskiego.   
20 października 1943 r. został przeniesiony na odpoczynek do Dowództwa 131 Skrzydła. 28 kwietnia 1944 roku powrócił do jednostki pierwszoliniowej trafiając do 317 "Wileńskiego" Dywizjonu Myśliwskiego. l maja 1945 roku był odkomenderowany do Bazy Blackpool. 9 listopada otrzymał przesunięcie do 131 skrzydła i wcielony do Jednostki Zbierania Nieprzyjacielskich Samolotów (EASSU) w Hamburgu. Powrócił w lipcu 1946 roku do Bazy Dunholme Lodge, skąd został wysłany na kurs Kierowników Ruchu Lotniczego. Po ukończonym kursie, był kierownikiem ruchu lotniczego na Stacji RAF Swinderby.  
Za czyny bojowe został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari nr 10789 (V klasy), trzykrotnie Krzyżem Walecznych, i Distinguished Flying Cross (DFC). Wykonał 214 lotów bojowych w 344 godzinach oraz 72 loty operacyjne w 72,5 godzinach. Oficjalnie (tzw. Lista Bajana) zestrzelił 1-0-1 samolotu nieprzyjaciela.   
Zwolnił się ze służby wojskowej w grudniu 1948 roku i osiedlił w brytyjskim Nottingham. Pracował w handlu jako kierownik pododdziału w dużym przedsiębiorstwie handlowym. Był żonaty, miał jedną córkę i dwóch synów. Zmarł 15 maja 2000 roku w Nottingham i tam jest pochowany.